Sardynia – rajska wyspa! – Biuro Podróże Sylvia

Costa Paradiso landscape, with wild Spiaggia di Li Cossi, Sardinia

Jeśli mielibyśmy wybrać raj na ziemi to z pewnością zainteresowałaby nas Sardynia. O powstaniu Sardynii mówi legenda, że gdy Pan Bóg stworzył świat, siódmego dnia usiadł, żeby sobie odpocząć. Wówczas poczuł, że coś go pod krzyżem uwiera. Okazało się, że to mała grudka ziemi. Pomyślał co z nią zrobić i wymyślił, że ulepi z niej wyspę. Spojrzał jeszcze raz na Ziemię, gdzie może ją wrzucić. Wzrok Boga padł na Morze Śródziemne, na samym środku była pustka czyli idealne miejsce na wyspę. Bóg chuchnął na grudkę oddechem życia i rzucił w upatrzone miejsce. Nie wiadomo, czy akurat był porywisty wiatr, czy rzut był za mocny, ale wyspa wyszła bez kształtu i nie spodobała się. Wtedy bardzo zdenerwował się i tupnął nogą! Wówczas zauważył, że w tej złości nadepnął na wyspę, która przybrał kształt jego stopy. Spojrzał na ten odcisk i spodobał mu się ten kształt. Od tamtej pory Pan Bóg darzy Sardynię szczególną opieką. Mieszkańcy wyspy żyją długo i szczęśliwie, bez pośpiechu i w zgodzie z naturą. Według wielu badań naukowców Sardynia znajduje się w czołówce miejsc na świecie, gdzie ludzie żyją najdłużej, nawet ponad 100 lat! Nie ma w tym nic dziwnego – doskonałe jedzenie, pyszne i aromatyczne wino, położenie geograficzne, spokojne, wyspiarskie podejście do codziennych spraw sprawiają, że jest to idealne miejsce do życia i na wakacje.
Praktycznie każda pora roku jest odpowiednia by odwiedzić wyspę. Słońce świeci tu przez 300 dni w roku co sprawia, że Sardynia jest jednym z najcieplejszych miejsc we Włoszech. Mieszkańcy mawiają, że ludzie nie chorują tu na depresję, ponieważ pogoda skutecznie się z nią rozprawia, a lokalne wino zapewnia życie dalekie od smutku. Nie ma tu wielkich i zatłoczonych miast, nie ma też autostrad. Nikogo nie dziwi napotkanie na drodze lokalnej stada owiec (których jest znacznie więcej na wyspie niż ludzi) i podchodzących do samochodów osiołków.
Sardynia nazywana jest również wyspą skarbów archeologii, natury i tradycji. Na przestrzeni wieków zamieszkiwali ją Fenicjanie, Kartagińczycy, Arabowie, Hiszpanie, później Austriacy i Włosi. Wyspa jest wyraźnie podzielona na urokliwe wybrzeże i dzikie tereny pasterskie w głębi wyspy. Północ wyspy to nie tylko tereny ulubione przez milionerów np. Wybrzeże Costa Smeralda, ale również piękne romańskie kościoły. Środkowa część wyspy – rejon Barbagia i wybrzeże wschodnie to niedostępne tereny gór Gennargentu. W rejonach zachodnich i południowych możemy zobaczyć ruiny miast z czasów punickich i rzymskich.
Sardynia jest autonomicznym regionem Włoch i posiada odrębny język (il sardo). Ze swoimi 24 800 km2 powierzchni jest drugą co do wielkości wyspą na Morzu Śródziemnym.
Co zobaczymy na Sardynii podczas naszej wyprawy we wrześniu ? Oto nasze TOP!
1. SARDYŃSKA BARCELONA – Alghero
Miejscowa architektura, lokalna kuchnia, lokalny dialekt przypominający język kataloński, którym posługują się mieszkańcy, czy też flaga miasta składająca się z żółto-czerwonych pasów to wszystko sprawia wrażenie jakbyśmy byli na katalońskim wybrzeżu, a nie we Włoszech. Nawet nazwiska wielu osób brzmią jak w Hiszpanii. Skąd na północnym wschodzie Sardynii wzięło się podobieństwo do Katalonii? Wynika to z historii. W 1354 r. Alghero podbili Katalończycy. Sprowadzili do niego nowych osadników, m.in. z Katalonii i Aragonii. Obecnie w mieście mieszka na stałe około 45 tys. ludzi. Znajdują się w nim klimatyczne restauracje, piękny nadmorski deptak, marina i niewielki port, z którego można wyruszyć w rejs wzdłuż wybrzeża i do pobliskich Grot Neptuna (Grotte di Nettuno). Pobyt w mieście dostarczy nam rozrywki na kilka dni. Możemy odpoczywać się na jednej z okolicznych przepięknych plaż, wieczorami wyruszyć na zwiedzanie miasta, wybrać się na zakupy i podziwiać piękne zachody słońca.
2. SARDYŃSKIE PLAŻE W OKOLICY ALGHERO
Jedna z najpiękniejszych plaż znajduje się w miejscowości Stintino, ok55 km na północ od Alghero. Jej zdjęcia stanowią popularny motyw pocztówek. To jedna z najpiękniejszych plaż nie tylko na wyspie, ale prawdopodobnie również na świecie. Turkusowe morze oblewa wybrzeże pokryte delikatnym, białym piaskiem. Nieopodal na małej wysepce wznosi się aragońska wieża Torre della Pelosa. Woda w morzu jest niezwykle przejrzysta i można w niej brodzić wiele metrów od brzegu.
3. GROTA NEPTUNA– jedna z głównych atrakcji Sardynii
Do jaskini możemy dotrzeć drogą morską z Alghero i drogą lądową – schodami z 656 stopniami . Schody prowadzą w dół z malowniczego szczytu klifu Capo Caccia. Niezależnie od wyboru trasy, Groty Neptuna robią ogromne wrażenie. W środku jaskini znajduje się słone jezioro Lamarmora o długości 120 m i szerokości 25 m, zasilane przez wodę morską. Choć ścieżka turystyczna ma 580 m, to system grot ciągnie się przez ok. 4 km. Oprócz jeziora, zachwyt budzą ogromne stalaktyty i stalagmity.
4. REJS PO ARCHIPELAGU WYSP LA MADDALENA
W poszukiwaniu urokliwych plaż i pięknych zatoczek koniecznie trzeba wybrać się na całodniowy rejs po niezwykle malowniczym archipelagu La Maddalena. Tylko 3 wyspy, spośród 7 są zamieszkałe. Są to La Maddalena, Caprera i Santo Stefano, pozostałe (Spargi, Santa Maria, Budelli i Razzoli) pozostają nietknięte ludzką ręką. Przyrodę tym rejonie chroni Park Narodowy Archipelagu La Maddalena.
Niektóre miejsca w tym regionie możemy zobaczyć tylko ze statku, jak np. Spiaggia Rosa, czyli Różową Plażę na Wyspie Budelli. Nazwa plaży pochodzi od koloru piasku. Charakterystyczne różowe drobiny to w rzeczywistości pokruszone pancerzyki otwornic. Na Wyspie La Maddalena pospacerujemy po pięknych, wąskich uliczkach uroczego miasteczka o tej samej nazwie.
5. COSTA SMERALDA – Szmaragdowe Wybrzeże i Porto Cervo
To miejsce, gdzie największe światowe gwiazdy, milionerzy wypoczywają z dala od błysków fleszy i wścibskich ludzi. Trudno uwierzyć, że do 60 – tych lat XX wieku ten rejon Sardynii był miejscem zupełnie dzikim i nieznanym. Później teren został wykupiony i powstała bogata infrastruktura, umożliwiająca turystom pobyt na Szmaragdowym Wybrzeżu. Osuszono mokradła lotnisko w Olbii oraz hotele. Od podstaw wzniesiono miejscowość, która stała się synonimem luksusu. Porto Cervo zaprojektował znany włoski architekt Luigi Vietti . Architekt otrzymał zadanie wykorzystania walorów tego miejsca w taki sposób, aby jednocześnie stworzyć miasteczko funkcjonalne, komfortowe i wkomponowane w piękny krajobraz. Wszystkie materiały służące do budowy musiały pochodzić z wyspy. Domy w Porto Cervo nie przewyższają drzew, możemy spotkań budynki i skały wtopione w siebie. To wyjątkowy przykład symbiozy architektury z naturą. Kolory ścian odpowiadają barwie okolicznych skał, tarasy wykonano z drewna, kostki brukowe z lokalnego kamienia. W Porto Cervo znajdują się prywatne rezydencje, mały kościółek, luksusowe butiki, restauracje i port, w którym ogromne wrażenie robią zacumowane w nim jachty. Dzięki wyjątkowo harmonijnie zaprojektowanemu otoczeniu podkreślającemu piękno krajobrazu tutejsza marina zachwyca bardziej niż ta w Antibes czy w Monaco na Lazurowym Wybrzeżu. Porto Cervo jest miejscowością, jakiej nie zobaczymy nigdzie indziej na świecie – ekskluzywną, lecz pełną klasy i nie narzucającą się swoim blichtrem naturze.
6. CASTELSARDO – miasto na skalistym wzgórzu
Na północy wyspy nie możemy przeoczyć miasteczka Castelsardo, prawdziwej perły wśród malowniczych sardyńskich miejscowości. Nad spienionymi morskimi falami i aragońską wieżą góruje w nim zamek. Obecnie w twierdzy znajdują się sale ślubne, a także Muzeum Plecionkarstwa Śródziemnomorskiego. Przedmioty z trawy morskiej wyplatano w różnych formach. Pełniły wiele funkcji – były stosowane do połowu ryb i skorupiaków oraz jako przedmioty gospodarstwa domowego. W Castelsardo możemy kupić przepiękne tradycyjnie plecione kosze. Takie kosze mogą być praktyczną pamiątką, bardzo charakterystyczną dla Sardynii. Obok zamku wnosi się Konkatedra św. Antoniego Opata z XV-wiecznym obrazem Madonny z Dzieciątkiem na tronie.
Castelsardo to niezwykłe miejsce. Podczas pobytu na północy Sardynii trzeba koniecznie je odwiedzić i spędzić tu choćby jeden dzień na spacerze i zwiedzaniu. Jeśli poczujemy się zmęczeni, możemy usiąść, aby napić się prosecco lun aperolu i posilić się sardyńskimi przysmakami, najlepiej w którejś z klimatycznych knajpek z przepięknym widokiem na wyjątkowy zamek będący jednym z symboli wyspy.
7. BARBAGIA – wycieczka w głąb duszy wyspy
Prawdziwym sercem tej wyspy, które bije nieustannie jest region Barbagia. Przez zdobywców była nazywana krainą barbarzyńców i bandytów, ale tak naprawdę stanowi ona centrum ojczyzny Sardyńczyków. Tu rodziły się zwyczaje i tradycje. Teren w głębi wyspy jest górzysty, znajdują się tu skalne masywy Supramonte i Gennargentu z najwyższym szczytem Punta La Marmora (1834 m n.p.m.). Barbagia to raj dla osób kochających dziką naturę, wyprawy trekkingowe i wspinaczkę oraz… prostą, tradycyjną kuchnię. My z Alghero wybierzemy się do Barbagii na wycieczkę jeepami. Wsiadamy do samochodów terenowych i spędzamy cały dzień na wyprawie po górach i jaskiniach. Widoki po drodze są niesamowite – gdy po opuszczeniu nadmorskich kurortów przeniesiemy się w głąb Sardynii, możemy poczuć się jak w zupełnie innym świecie. Po zwiedzaniu doskonałym odpoczynkiem jest prawdziwa uczta u pasterzy, którzy przez wiele godzin pieką porceddu oraz inne przysmaki. W cieniu drzew można wypocząć, napić się i najeść do syta i odrobinę poznać nieco pasterskie zwyczaje.
8. SARDYŃSKA KUCHNIA – czyli przez żołądek do serca
Wiele mówi historii wyspy i miejscowych tradycjach. Królują w niej proste, lecz oryginalne, wyraziste smaki. Lokalne zwyczaje mieszkańców wyspy mieszają się z wpływami katalońskimi, arabskimi, liguryjskimi, rzymskimi, genueńskimi, pizańskimi i sabaudzkimi. Z powodu licznych najazdów lokalni mieszkańcy zmuszeni byli chronić się w głębi lądu i osiedlali się w centralnej, górzystej jej części. Dlatego też Sardyńczycy zajmują się w głównej mierze pasterstwem i rolnictwem oraz cenią sobie dania na bazie warzyw, baraniny i koźliny. Rolnicy kochają swoją ziemię i darzą ją niebywałym szacunkiem. Być może z tego względu Sardynia wiedzie prym wśród włoskich regionów specjalizujących się między innymi w uprawach biologicznych. Warto tu spróbować porceddu – młodego prosięcia pieczonego na ruszcie, przyprawionego jedynie morską solą i przygotowywanego tradycyjnie przez pasterzy ze wzgórz Barbagii. W tym rejonie hoduje się również sardyńską rasę owiec (sarda), których mleko służy do produkcji pysznych serów. Króluje wśród nich pecorino. Sardynia jest również największym w Europie producentem serów owczych. Powstają tutaj również sery z koziego i krowiego mleka, np. ser ricotta, która doskonale smakuje z chrupiącym sardyńskim chlebem carasau. Chleb piecze się według starej sardyńskiej receptury. Sardynia słynie również ze swoich słodkich wypieków. Warto skosztować pokrytych cytrynowym lukrem ciasteczek mostaccioli czy rujoli z ricotty, orzechowych kulek bucconettos i babeczek zwanych cardinali (cardinales). Nadmorskie miejscowości są natomiast rajem dla smakoszy ryb i owoców morza.
9. WINA
Niewątpliwym autem Sardynii są wina. Na wyspie występuje wiele odmian winorośli, zarówno tych uprawianych w innych regionach Morza Śródziemnego, jak i lokalnych, niespotykanych nigdzie indziej, takich jak Cannonau, Semidano, Nuragus, Girò, Monica, Torbato czy Girò, Monica, Torbato, Vernaccia di Oristano. Do mięs spożywa się wina czerwone: wytwarzane już przez starożytne ludy Cannonau i Carignano del Sulcis; do owoców morza doskonale pasuje schłodzone białe wino Vermentino.